Bij het online zetten van dit bericht zit voor het gros van de lezers de vakantie er alweer op. Of sterker nog, het zit er al lang op… Vakantie geeft je even vrij van werken. Maar toch neem je je werk altijd wel mee op je reis, bewust of onbewust. Soms verbazen zaken je, soms inspireren ze soms zetten ze aan tot nadenken. Zo ook de volgende onderwerpen.

De afgelopen periode hebben wij enkele klanten begeleid bij de perikelen rondom statiegeld op flesjes en blikjes. Hierbij ontstond ook regelmatig enige vorm van discussie en misschien wel weerstand. Maar goed, het is wetgeving en hier hebben we aan te houden.

Rijd je over de grens richting Italië, dan is er weinig tot niks te merken van het scheiden van allerlei lege verpakkingen. Grotendeels verdwijnt afval in dezelfde bak. En dan denk je toch weer even aan je werk en de ondernemer die je hebt proberen uit te leggen wat het nut van statiegeld op verpakkingen is.

Schadelijkheid van levensmiddelen?

Voor het vervaardigen van levensmiddelen is het belangrijk dat er rekening wordt gehouden met de geldende wetgeving van het land waar het product naar toe gaat. Zo geldt er bijvoorbeeld binnen de EU een residulimiet (MRL) op ethyleenoxide van 0.1 mg/kg in diverse producten. In landen buiten de EU zoals Amerika, geldt een hogere limiet. Soms verwarrend; worden Amerikanen minder snel ziek van een hogere dosis? En word ik wel ziek in de EU en niet in de VS als ik hetzelfde product met dezelfde afwijking consumeer?

Wel of niet lang bij stilstaan? Tegen de wetgeving ingaan? Energie die je hebt opgedaan in de vakantie weer verspillen?

Tja… in ieder geval: doorbikkelen maar weer!